خانه / انواع کتاب / کتاب عمومی / کتاب داستان خارجی / بیشترش چیز خاصی نیست

بیشترش چیز خاصی نیست

دسته: انواع کتاب / کتاب عمومی / کتاب داستان خارجی

کد محصول: ۱۴۵۱۹۱

قیمت: ۷۵,۰۰۰ تومان

تعداد

مشخصات محصول

شابک: 9786220107064
نویسنده: داگلاس آدامز
ناشر: نشر چشمه

پشت جلد این کتاب آمده است

معرفی کتاب بیشترش چیز خاصی نیست:

کتاب بیشترش چیز خاصی نیست نوشته‌ی داگلاس آدامز پنجمین و آخرین مجلد از مجموعه‌ی جذاب و پرفروش «راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها» است که به ماجرای ادامه‌ی سفر آرتور دنت در کهکشان می‌پردازد. این رمان مهیج زندگی عادی و روزمره در فضا را به داستانی عادی برای آدم‌هایی تبدیل می‌کند که حالا خانه‌ی آن‌ها، یعنی زمین نابود شده است.

درباره کتاب بیشترش چیز خاصی نیست:

نابودی زمین و خطر از بین رفتن زیستگاه انسان موضوع بسیاری از رمان‌ها و داستان‌های علمی تخیلی است؛ البته در این داستان‌ها اغلب زمین با فداکاری قهرمانان داستان از نابودی نجات پیدا می‌کند، اما اینجا، در کتاب بیشترش چیز خاصی نیست، ما با داستان‌هایی روبه‌رو هستیم که تفاوتی اساسی با سایر داستان‌های علمی تخیلی مشابه دارد. در سلسله کتاب‌های راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها بر خلاف خیلی از داستان‌های فانتزی، زمین در همان ابتدای داستان از بین رفته است و این ویرانی نه‌‌تنها درون‌مایه‌ی اصلی قصه نیست، بلکه در فصل‌ها و کتاب‌های بعدی، هر از چند گاهی به‌عنوان یک مسئله‌ی فرعی و حاشیه‌ای مطرح می‌شود؛ ضمن آن‌که از بین رفتن زمین به هیچ عنوان کار آدم فضایی‌ها نبوده، بلکه تنها در اثر یک حادثه‌ی طبیعی، یعنی برخورد یک ستاره‌ی دنباله‌دار با آن اتفاق افتاده است.

کتاب بیشترش چیز خاصی نیست (Mostly Harmless) نوشته‌ی داگلاس آدامز (Douglas Adams) ادامه‌ی این داستان عجیب‌وغریب است که در فانتزی‌های تازه رخ می‌دهد. سفر آرتور دنت در فضا با یک اتفاق جدید دستخوش وقایع تازه‌ای می‌شود. او که مشغول گشت‌وگذار در کهکشان است، متوجه می‌شود زن مورد علاقه‌اش به خاطر یک سوءتفاهم در فضا ناپدید شده. همین‌طور سفینه‌ای که در آن به گشت‌وگذار مشغول است، دچار سانحه و در نقطه‌ای نامعلوم گرفتار شده است. بااین‌حال آرتور اگرچه مهارتی بیشتر از درست کردن ساندویچ ندارد، تسلیم شرایط نمی‌شود و تصمیم قاطعی می‌گیرد.

آرتور با این تصمیم مرتکب یک اشتباه بزرگ می‌شود و دیری نمی‌گذرد که جهنمی بزرگ برپا می‌شود؛ او با یورشی همه‌جانبه و چندبعدی مواجه می‌شود که زندگی او و بقایای زمین را تهدید می‌کند؛ حالا او با این چالش مواجه است که از این خطر بزرگ جان سالم به در ببرد. آرتور باید به‌عنوان یک گزارشگر بین‌کهکشانی وظیفه‌ی خودش را انجام دهد؛ درحالی‌که در سوی ماجرا ناخواسته باید از تنها DNA برجای مانده از انسان زمینی هم محافظت کند؛ او در یک ماجرای طولانی و ادامه‌دار تلاش خود را برای حفظ بقایای زمین که در ابتدای داستان‌های راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها صدمه‌های جدی دیده بود، ادامه می‌دهد، اما نیروهای مهاجم مأموریت دارند تا برای جلوگیری از درست از آب درآمدن طالع‌بینی‌ها کار خود را تا آخر پیگیری کنند.

کتاب بیشترش چیز خاصی نیست نوشته‌ی داگلاس آدامز با ترجمه‌ی آرش سرکوهی از سوی انتشارات چشمه چاپ و منتشر شده است. تاریخ اولین چاپ این اثر سال 1992 است.

درباره نویسنده کتاب بیشترش چیز خاصی نیست:

داگلاس آدامز (متولد 1952 و درگذشته در سال 2001) نویسنده‌ی اهل بریتانیا است. شهرت این نویسنده بیشتر به دلیل نگارش و انتشار مجموعه کتاب‌های راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌هاست که در پنج مجلد به بازار آمد و با استقبال چشمگیر مخاطبان مواجه شد. بعدها این اثر به‌صورت سریال تلویزیونی و بازی کامپیوتری نیز به بازار آمد. این نویسنده همچنین به‌عنوان یکی از حامیان جانوران و محیط‌زیست در انگلستان شناخته می‌شود. از دیگر آثار این نویسنده کتاب‌های «رستورانی در انتهای جهان»، «زندگی، جهان و همه چیز» و «بدرود، و ممنون از آن همه ماهی» است.

بخشی از کتاب بیشترش چیز خاصی نیست:

منظره‌ای که جلوی چشم‌شون بود هیچ‌وقت برای آرتور معمولی نشده بود. آرتور و فورد با سرعتْ برکه‌ای رو که از دره رد می‌شد دنبال کرده بودند، به دشت رسیده بودند و رفته بودند بالای یکی از درخت‌های بلند و تناور اون‌جا تا یکی از زیباترین و عجیب‌ترین اتفاقات کهکشان رو ببینند.

گله‌ی بزرگ و پُرسروصدای حیوون‌های کاملاً معمولی، شامل هزاران و صدهزاران حیوون‌ گاومیش‌مانند، با آرایشی منظم و صدای رعدگونه از دشت‌های آن‌هوندو رد می‌شد. حیوون‌ها در نور ضعیفِ سحر زمینِ زیر پاشون رو لگد می‌کردند و گردوخاک با مه‌ صبحگاهی و عرقی که از تن‌شون بلند می‌شد مخلوط می‌شد و به حیوون‌ها هاله‌ای غریب می‌داد، انگار که ارواحی باشند که از دشت رد می‌شن. اما شگفت‌انگیزترین چیز درباره‌ی اون‌ها جایی بود که ازش می‌اومدند و به سوی اون می‌رفتند: هیچ!

آرایش فالانژ مانند حیوون‌های کاملاً معمولی حدوداً صد متر عرض و هزار متر طول داشت. این آرایش در طول هشت یا نُه روزی که سروکله‌ی گله پیدا می‌شد حرکت محسوسی نمی‌کرد، فقط حیوون‌هایی که این فالانژ رو تشکیل می‌دادند با سرعتِ حدود چهل کیلومتر در ساعت از دشت رد می‌شدند. فالانژ در یه سر دشت از وسط هیچ شروع می‌شد و اون سر دشت در هیچی دیگرْ ناپدید.

هیچ‌کس نمی‌دونست حیوون‌های کاملاً معمولی از کجا می‌آن و به کجا می‌رن. اون‌قدر برای حفظ زندگی در لاموئلا مهم بودند که کسی جرئت نمی‌کرد این پرسش‌ها رو مطرح کنه. ترَشْ‌بارگِ پیر یه وقتی گفته بود که بعضی وقت‌ها پاسخ به یک پرسش به معنای پاک شدن و گم شدن اون پرسشه. چند نفر از ساکنین لاموئلا پس از اون در جلسه‌های خصوصی به این نتیجه رسیده بودند که این جمله تنها جمله‌ی پُرمایه و معقولیه که ترَشْ‌بارگ بر زبان آورده و پس از بحثی کوتاه تصمیم گرفته بودند که این جمله به‌تصادف به ذهن ترَشْ‌بارگ رسیده.